«Ey İman edenler Allah'ın affettiği şeyleri sormayın.».

tiyorlardı. Halbuki bu gibi hususların açıklanması o suali yönelten kimseye veya diğer müslümanlara zararlı olabilirdi

Rivayet edildiğine göre hac âyeti indiği zaman bir kısım kimseler şöyle sualler sordular: «Her yıl mı haccedeceğiz?» Efendimiz (S.A.) bu suali hoş karşılamadı. Zira âyeti kerîme özet olarak nazil olmuştu. «Ona bir yol bulabilen kimseye beyti haccetmek Allah'ın insanlar üzerinde bir hakkıdır.» îrad edilen suale gelince Allah’ın farz kılmadığı hususta bir cevab vermek gerçekten çok zordur.

Tirmizi, Darekutnî ’nin rivayet ettiği bir mürsel hadiste Hz. Ali (R.A.) dedi: «Ona bir yol bulabilen kimseye beyti haccetmek Allah'ın insanlar üzerinde bir hakkıdır.» Âyeti çelilesi nazil olunca, «Ey Allah'ın Resûlü her yıl mı?» diye soranlar oldu. Efendimiz buyurdu: «Hayır. Ama evet deseydim her yıl haccetmek vacib olacaktı.»... İşte bu hâdise üzerine Allahü Taâlâ’nın «Ey iman edenler, Allah'ın affettiği şeyi sormayın...» diye başlıyan bu âyeti kerîmesi nazil oldu.
*******

Darekutnî aynı hadisi E b u I y a d ’dan, E b u Hüre y r e tarikiyle rivayet etmektedir. Resûlullah (S.A.) buyurdu: «Ey insanlar, sizin üzerinize hac farz kılındı». Bunun üzerine adamın birisi kalktı ve, «Ey Allah'ın Resûlü her yıl mı» dedi. Resûlullah ondan yüzünü çevirdi. Sonra adam yine döndü ve «Ey Allah'ın Resûlü her yıl mı?» dedi. Resûlullah buyurdu «kimdir onu söyleyen?» «Falancadır» dediler. Efendimiz buyurdu: «Nefsim kudret elinde bulunan Allah'a kasem ederim ki, şayet evet deseydim üzerinize vacib olacaktı. Ve eğer vacib olsaydı gücünüz yetmeyecekti. Şayet gücünüz yefmeseydi de küfredenlerden olacaktınız.» Bunun üzerine Allahü Taâlâ «Ey İman edenler Allah'ın affettiği şeyleri sormayın.»... âyetini inzal buyurdu.
******************
Müslim sahihinde Ene s ibni M a 1 i k 'İm ı ivav ettiği bir hadisi şerifte Resûlullah’ın şöyle buyurduğunu /»l-1 < ıl yor: «Allah'a kasem ederim ki, sîz bana ne sorarsanız İm y«*»bı de durduğum müddetçe size onun cevabını veririm.» Adamı birisi kalktı ve «ben öbür dünyada nereye gidccegun *'V Allah'’• Resulü?» dedi. Efendimiz «Cehenneme» dedi. A lul ıı I I it lı • •« ni Huzafe kalktı ve «Ey Allah'ın Resftlü benim babam Mı» dir?» dedi. Resûlullah «H uz a f e» diye buyurdu. I I• ıı i A 11 dülberr diyor ki: Abdullah ibni II ıı z ıı f e III mimli mantardandı. İkinci defa Habeşistan'a lıjcnl t dimi» arasında bulunmuştu. Bedir çenginde bulunmuş vr -ılıltılte yararlıklar göstermişti. Ve Resûlullah’m Kisin ’yit gömlınl ği mektubu götürenler arasında bulunmuştu. «Ey Allah'ın Mı sûlü babam kimdir?» dediği vakit, Resûlullah «II u /. a I e«. ıIIv cevap verince, annesi dedi ki: «Senden daha asi bir oğul gönm dim. Sen emin misin ki annen cahiliyet devri kadınlarının ynı tığı gibi babandan başkasına yaklaşmamış olsun. Sen bunu mİ letin gözü önünde açıklayıp rüsvay mı etmek İstiyorsun?» Ibıııtı üzerine Abdullah dedi ki; «Allah'a yemin öderim kİ M«'«1